Anton Pieck is op 19 april 1895 in Den Helder geboren. Al op jonge leeftijd werd duidelijk dat tekenen een belangrijke rol in het leven van Anton Pieck zou gaan spelen. Toen hij 6 jaar was kreeg hij tekenles en als 11-jarige won hij de eerste prijs op een tentoonstelling over handenarbeid. Voor deze tentoonstelling maakte Anton een waterverftekening van een stilleven. Hiermee won hij vijf tubes verf en een fixeerspuit. Hij werd tekenleraar aan het Kennemer Lyceum in Overveen nadat hij opleidingen volgde aan de Koninklijke Haagsche Academie voor Beeldende Kunsten en Bik en Vaandrager. In 1922 trouwde Anton met Jo van Poelvoorde waar hij drie kinderen mee kreeg. Op 24 november 1987 overlijdt Anton Pieck op 92-jarige leeftijd in Overveen.

Carrière

Voor zijn werk ondernam Anton Pieck reizen naar onder andere Duitsland, Oostenrijk, Ierland, Zweden, Marokko, Polen en Frankrijk. Op zijn reizen schetste hij historische dorps- en stadsgezichten, omdat hij graag het gewone leven op straat vastlegde. In 1915 ging Pieck in militaire dienst in Amersfoort en later Den Haag. Tijdens deze periode gaf hij tekenles aan de soldaten. Gedurende de Tweede Wereldoorlog vervalste hij persoonsbewijzen voor mensen in het verzet. Deze toonden de kwaliteit die Anton Pieck in zich had, omdat ambtenaren na de oorlog ze niet van echte bewijzen konden onderscheiden. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog werd Anton steeds bekender als kunstenaar. Hij ontwikkelde een heel eigen romantische, nostalgische stijl, met veel details. Hierbij gebruikte hij kleuren die later naar hem zijn vernoemd, namelijk Pieckeriaans rood, blauw en geel. Het bijzondere aan deze kleuren is dat ze minder fel zijn, waardoor het lijkt alsof ze al heel oud zijn.

Prijzen

Gedurende zijn carrière heeft Anton Pieck verschillende onderscheidingen mogen ontvangen. In 1929 en 1932 won hij de dr. Egerton-Crispin-prijs, in 1955 ontving hij de zilveren Rockoxpenning als "Vriend van Vlaanderen" en in 1960 werd Anton Pieck benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Deze prestigieuze prijs werd in 1980 bevorderd tot Officier in de Orde van Oranje Nassau. Echter was het winnen van vijf tubes verf en een fixeerspuit in een regionale tekenwedstrijd volgens Anton Pieck het grootste succes wat hij in zijn leven heeft behaald.

Werken met echte materialen

De wensen hielden in dat Pieck wilde dat zijn ontwerp precies nagebouwd moest worden en dat het met echte materialen moest gebeuren. Hij wilde geen kabouters van papier-maché, maar eeuwenoude en scheef gemetselde huisjes met echte dakpannen. Op deze manier kon Anton Pieck zijn perfectie naleven. Een doorslaggevende factor voor zijn besluit om mee te werken is niet bekend, maar het is wel bekend dat Anton een droom had om een romantische plek voor kinderen te creëren. Hij wilde graag een plek voor kinderen realiseren waar ze later nog met warme gevoelens aan terug zouden kunnen denken. Deze plek werd op 31 mei 1952 geopend als de Efteling.

Wekelijkse komst

Tijdens de bouw van het Sprookjesbos kwam Anton Pieck iedere woensdag naar Kaatsheuvel om te kijken of zijn werk goed werd uitgevoerd. In zijn tekeningen zagen de huisjes er schots en scheef uit. Hierdoor leek het alsof deze er al jaren stonden en paste het bij de nostalgische sfeer van Anton Pieck. Om ervoor te zorgen dat de huisjes er ook echt scheef uit kwamen te zien zei Anton Pieck tegen de metselaars dat ze in de ochtend een borreltje moesten nemen, zodat ze de hele dag niet meer recht konden metselen.

De eerste tien sprookjes

Bij de opening bestond het Sprookjesbos uit 10 sprookjes, namelijk: De Chinese Nachtegaal, De Kikkerkoning, De Magische Klok, De zes Dienaren, Doornroosje, Het Paddenstoelendorp, De sprekende papegaai, Kleine Boodschap, Sneeuwwitje en de put van Vrouw Holle. Deze sprookjes waren de basis voor alles wat Anton Pieck voor de Efteling in de toekomst zou gaan betekenen. 

Favorieten van Anton Pieck 

Anton Pieck heeft aan veel verschillende onderdelen van de Efteling een steentje bij mogen dragen. Hoewel hij nooit heeft uitgesproken wat hij de fijnste plekken in de Efteling vond, had hij het wel regelmatig over een aantal attracties. De Stoomcarrousel was het troetelkind van Anton Pieck. Als kind had hij de carrousel op de kermis in Den Helder al gezien. Dat hij jaren later de leiding zou hebben over de restauratie van diezelfde stoomcarrousel had hij nooit gedacht. Een andere attractie waar Anton Pieck een groot aandeel in heeft gehad is de Stoomtrein. Anton was gecharmeerd van een smalspoorbaan van 60 centimeter waar de stoomtrein op zou kunnen rijden. Na een flink aantal discussies kreeg Anton zijn zin en werd er in de werkplaats gestart met de uitvoering van de zes wagons die Pieck ontworpen had. 

Dierbaarste avontuur

Tot 1974 bleef Anton Pieck betrokken bij de Efteling. Hij noemde het zelf ‘het dierbaarste avontuur in mijn leven’. Naast meer dan 1500 ontwerpen laat Anton Pieck de Efteling een bijzondere erfenis na. Zo ontwierp hij niet alleen sprookjes, maar ook zijn eigen plein, winkeltjes, lettertypes, bordjes en decoraties. Zijn werkwijze en perfectie staan nog steeds voorop bij het ontwikkelen van nieuwe onderdelen in de Wereld van de Efteling, zoals het sprookje van De zes Zwanen waar het ontwerp van Anton Pieck als basis werd gebruikt.