Let op: je gebruikt een verouderde browser waardoor pagina’s die je bezoekt mogelijk niet functioneren zoals ze bedoeld zijn. Update je browser voor een beter, sneller en veiliger bezoek aan de Efteling-website.
Ons verhaal

We verwonderen je graag met het verhaal dat ons iedere dag verwondert. Neem even de tijd om het te lezen of beluister het verhaal in 3D. Klik daarvoor rechtsboven op het audioboek-icoon. Veel plezier!

Als je de Efteling goed wilt begrijpen, hoe het er vroeger was, wat er ondertussen veranderd is en misschien ook wel waar we naar toe gaan, met wie zou je dan het beste kunnen praten?
Er is niemand die daar beter zicht op heeft dan Langnek. Hij is tenslotte één van de gelukkigen die er vanaf het prilste begin bij is. Zittend op het pleintje in het Sprookjesbos, tussen het Kabouterdorp en Roodkapje, overziet hij sinds 1952 het Park.
Wanneer Langnek rondkijkt, kan hij alles en iedereen die langskomt op zijn gemak observeren.
Dan ziet hij bijvoorbeeld hoe een kleindochter onder de jas van opa kruipt en stevig in zijn hand knijpt omdat ze de wolf een beetje eng vindt.
Verderop zit oma op een bankje onder een boom in een fijn najaarszonnetje te genieten van haar krentenbol met kaas. Zonder dat ze er zelf erg in heeft neuriet ze het liedje van De Indische Waterlelies.
Een verliefd stelletje maakt lacherig een ik-kus-je-wakker-selfie bij Doornroosje en loopt dan snel door om hun eenjarige verkering te vieren met een ritje in Baron 1898.
Als zij straks mee durft tenminste...
En in de buggy van passerende jonge ouders zitten twee opgetogen kleuters met rode wangetjes van opwinding van al dat spannends om hen heen. Een Efteling-medewerker komt op een drafje aangehold.

“Kijk eens, de knuffel die je hebt laten vallen.”

Het jochie drukt het konijn dankbaar tegen zijn snotneus.
Maar met zijn nek van bijna vijf meter lang kan Langnek de Efteling ook vanuit een breder perspectief bekijken.
Eenmaal hoog in de lucht draaien zijn hoofd en ogen nieuwsgierig en oplettend van links naar rechts zodat hij de hele Wereld van de Efteling kan aanschouwen.
Wanneer hij boven alles uittorent en over de toppen van de bomen kijkt, dan ziet hij ook hoe de Efteling altijd in beweging is.
Dat het pittoreske Sprookjesbos is uitgegroeid tot een Wereld vol Wonderen met miljoenen bezoekers.
Hij ziet gezinnen tot rust komen in de vakantiehuisjes, hoort het gejuich van de winnaars bij Joris en de Draak en aanschouwt de rij nieuwsgierige bezoekers bij Symbolica.
Zodra zijn nek daalt en hij weer dicht bij de grond is, voelt Langnek wat het kloppend hart van de Efteling is, en dat zijn de sprookjes. De sprookjes die zijn verankerd in het DNA van de Efteling.

Mensen verwonderen, dat is een serieuze zaak. Hard werken. Elke dag opnieuw. We praten graag over onszelf met woorden als een ‘dagje uit’, ‘quality time’ en ‘ontsnappen aan de hectiek’. Maar met die bescheidenheid doen we onszelf ook wel eens tekort. Zeker als je even durft uit te zoomen en kijkt naar de betekenis en waarde van de Efteling voor ons land.

Sinds onze poort openging hebben wij al meer dan 100 miljoen bezoekers vermaakt en gevoed met verhalen.

Hier hebben mensen samen ontelbare waardevolle herinneringen gecreëerd. In de Efteling ontstaan anekdotes die families elkaar jaar na jaar vertellen.

Wij staan op foto’s die net zolang op koelkastdeuren hangen tot ze vergeeld zijn.

Wij worden gedeeld in app-groepjes en via social media.

En misschien wel het allermooist: we zitten in dat mandje met kostbare herinneringen waar iemand op z’n oude dag nog met een glimlach aan terugdenkt.

Sta daar eens even bij stil.

Hoe mooi is dat?

De Efteling is gewoon onderdeel van ons culturele erfgoed. Net als het Sinterklaasfeest, het Rijksmuseum of Johan Cruyff. Die Amsterdamse bluf is ons vreemd maar dat maakt ons niet minder iconisch. Grote woorden? Nee hoor, zo is het gewoon. Dat hoeven we heus niet elke dag tegen elkaar te zeggen. Maar dat mogen we best eens wat vaker beseffen. En we kunnen er supertrots op zijn.
Maar adel verplicht.
Onze
AMBITIE
is groot
en de lat ligt
HOOG
Het is onze uitdaging en verantwoordelijkheid om voor ieder gezelschap, elke dag weer, ons uiterste best te doen. Die oprechte liefde en inzet van iedereen die hier werkt, is tenslotte één van de best bewaarde geheimen van de Efteling. Dat hoeft geen bezoeker te weten, zolang ze het maar tot in hun vezels blijven voelen.
Stichting Natuurpark de Efteling is het levenswerk van ‘reuzen’ als Anton Pieck, Peter Reijnders en burgemeester Van der Heijden. Iedereen die daarna kwam, mocht en mag op hun schouders staan.
Zo werden we samen, zonder dat we het soms wisten, een stukje van die vriendelijke reus. Zolang wij trouw blijven aan alles waar de Efteling voor staat: oprechtheid, authenticiteit en liefde voor detail en leefomgeving, dan kunnen op onze schouders weer nieuwe ‘dwergen’ gaan staan. Zodat ook in 2030 en ver daarna bezoekers met datzelfde onbenoembare gevoel van verwondering van het Park en de Wereld van de Efteling zullen genieten.
Wat fijn dat je bij de Efteling werkt. Klim op onze schouders en maak ons nog mooier dan we al zijn. En oh ja, nog een goed advies van Langnek: “Vergeet nooit om van het uitzicht, veraf en dichtbij, te genieten. Want wat je hier ziet, zie je nergens anders op de wereld.”