“Hallo, mijn naam is Otto Charlatan. Mijn vrouw en ik zijn handelaren en leiden een reizend bestaan. We zijn fameus in vele landen! Wij gaan waar de melodie van ons houten draaiorgel Esmeralda ons stuurt. Zij is onze steun en toeverlaat en al zo lang in onze familie als we ons kunnen heugen. Zij heeft ons hier naartoe geleid. Zij wist de weg en wij moesten haar volgen. Via Parijs, Wenen, Argentinië en Buenos Aires naar deze onheilspellende plek midden in de bossen, waar we voorlopig ons kamp op hebben gezet.”

“Mijn vrouw, Virginie, zij kan alles! Zij wist dat we hier naartoe moesten komen, naar deze plek. Zij is de enige echte Hooglerares Doctorandus Virginie Charlatan! Door haar speciale gaven is ze hooglerares in de ongeluksbestrijding en zoeken naar geluk. Aan het houten bureautje in onze tent maakt Virginie de geluksbrengers, waarmee ze je helpt bij het bestrijden van al je vrezen en angsten. Ach ja, de tent. Het is ons huis, ons hele hebben en houwen. Hier slapen we, eten we en bestudeert mijn lieve Virginie haar oude boeken. Wie hebben we dan nog meer? Oh ja, de ezel natuurlijk. En onderweg naar het Huyverwoud, hoorden we een kitten miauwen. Het leek wel of het op ons zat te wachten aan de rand van het bos. Dit zwarte katje, met twee verschillende kleuren ogen, is het nieuwste lid van onze bescheiden familie.”

“Om de doden tevreden te stellen is het echt van levensbelang dat het houten orgel blijft draaien. Daarom is muziek zo’n belangrijk onderdeel van ons leven. Esmeralda is ons oudste familie-erfstuk, maar ook onze gids in deze duistere tijden. Ze is nog van de betovergrootvader van Virginie geweest. Wist je dat hij ooit deelnam aan een beroemd muziekconcours? Als dirigent notabene. Daarna is hij spoorloos van de aardbodem verdwenen. Dat houdt mijn Virginie nog elke dag bezig.”

“Je vraagt je misschien af waarom we juist hier, op deze huiveringwekkende plek, zijn neergestreken. Ik zal het je uitleggen. Mijn vrouw en ik zijn hier, omdat wij iedereen voor iets kwaads willen behoeden. Iets waar wij heel ons leven naar hebben gezocht... Ondanks al het onbegrip. Hier in deze bossen, tussen het onheilspellend ritselende gebladerte van de eeuwenoude bomen, houdt het zich verscholen. Mijn vrouw en ik bevinden ons in de aanwezigheid van Het Onnoembare.”

“Wij doen er alles aan om ook jou bij te staan en je te behoeden voor het ongeluk en de rampspoed die je hier wellicht te wachten staan! Daarom breng ik vanuit deze bossen verslag uit van wat ik voor mijn ogen zie gebeuren. Bereid je voor op het ergste.”