Hans en Grietje

Aan de rand van een groot bos woonde eens een houthakker met zijn vrouw en twee kinderen Hans en Grietje. 

Op een dag was al het geld op. “Er is maar één oplossing”, zei de vrouw van de houthakker. '”We brengen Hans en Grietje heel ver het bos in en dan laten we ze achter.” De man stribbelde tegen maar de vrouw kreeg haar zin. Ze was niet de echte moeder, maar de stiefmoeder van Hans en Grietje. Hans had alles gehoord. De volgende dag gingen ze op pad met alleen een stuk brood voor onderweg. “Geef gauw je brood, Grietje”, fluisterde Hans. “Ik heb een plan.” Na een tijdje kwamen ze bij een open plek. “Rusten jullie hier maar even uit”, zei de vrouw, “We zijn zo terug.” Dat was natuurlijk helemaal niet waar, en na een lange tijd vielen Hans en Grietje in slaap. Toen ze wakker werden, was het nacht. “Kom Grietje, we gaan naar huis”, zei Hans. Maar de vogels hadden alle kruimels opgegeten! Ze raakten alleen maar meer verdwaald. 

Toen zagen ze tussen de bomen een huisje. Het dak was van krakelingen en speculaas, bezaaid met pindarotsjes, zuurtjes en toverballen. Wat lekker! Hans brak net een stuk speculaas van het huisje, toen er een stemmetje klonk: “Knibbel knabbel knuisje, wie knabbelt daar aan mijn huisje? Kom maar binnen, ik heb nog meer lekkers, hoor.” Ze gingen naar binnen, maar toen viel de deur met een klap achter hen in het slot. Ze waren in het huis van een gemene heks. “Hebbes, ik ga jou opeten”, zei ze tegen Hans. In de weken die volgden, zat Hans in een kooi en werd vetgemest door de heks. Op een dag vond ze dat het tijd was. “Steek de oven eens aan, meisje.” Grietje deed wat haar gevraagd werd, maar kreeg toen een ander plan… Zouden Hans en Grietje ooit nog thuiskomen?