Roodkapje

Er leefde eens een meisje met haar moeder aan de rand van het bos. Het meisje droeg elke dag een rood doekje om haar hoofd. Daarom noemde men haar Roodkapje. 

Aan de andere kant van het bos woonde de grootmoeder van Roodkapje. “Wil jij vandaag naar grootmoeder gaan, Roodkapje?” vroeg moeder. “Grootmoeder is ziek, ze kan deze mand met eten wel gebruiken. Maar blijf goed op het pad, er is een wolf in het bos.” Roodkapje was helemaal niet bang voor wolven en vrolijk ging ze op pad. Na een tijdje sprong er opeens een groot harig beest voor haar voeten. Oei, het was de wolf! De gemenerik vroeg wat Roodkapje ging doen. Toch wel geschrokken gaf Roodkapje antwoord. 

Snel bedacht de wolf een list. “Zou je niet wat bloemen plukken voor je oma, dat vindt ze vast heel leuk.” Roodkapje deed wat de wolf had gezegd. Ondertussen spoedde de wolf zich naar het huisje van grootmoeder. “Wie is daar.” “Ik ben het Roodkapje”, zei de sluwe wolf. “Kom dan maar binnen”, zei grootmoeder. Dat had ze beter niet kunnen doen. Met een grote hap at de wolf haar op. Daarna ging hij in bed liggen en wachtte op Roodkapje…